Het duurt altijd maanden voordat een nieuw Atelier Aandacht schilderij ‘geboren’ wordt. Ik krijg regelmatig vragen over hoe een schilderij nou ontstaat, en het leek me leuk om eens wat te vertellen over het proces. Op dit moment ben ik in de voorbereidende fase van een schilderij van de Medicijn Boeddha, en ik ben helemaal in de ban van hem. Het witte doek staat ingepakt te wachten…
Hoe komt een Atelier Aandacht schilderij tot stand?
Fase 1: De Medicijn Boeddha duikt overal op
Het begint allemaal met een god of godin die telkens overal opduikt; in mijn gedachtes, in teachings tijdens een retraite op het Centrum voor Tantra, in een plaatje op Facebook. Soms weet ik nog niet precies waarom nou juist déze god ineens interessant voor me is, en soms is het heel duidelijk dat ik een specifieke kwaliteit nodig heb in mijn leven.
Op een gegeven moment werd ik me bijvoorbeeld bewust van mijn scherpe oordelen over andere mensen. Toen ben ik de Witte Tara gaan schilderen; de godin van Compassie. (en ja, dat heeft me erg geholpen!)
Fase 2: Jagen en verzamelen
Op een gegeven moment ga ik zelf actief op onderzoek uit. Wie is de Medicijn Boeddha? Waar komt hij vandaan en met wie is hij verwant? Waarom is hij blauw? Ik verzamel zo veel mogelijk verschillende afbeeldingen in een goed gestructureerde beeldbank op mijn computer. De plaatjes die je bij dit artikel ziet, heb ik gevonden op Google en zitten daarin. Ik lees allerhande artikelen over zijn attributen, de verschillende houdingen van zijn handen (mudra’s), de culturen waarin hij wordt aanbeden en de mythes waarin hij voorkomt. Ik luister eindeloos verschillende versies van zijn mantra. (Bijvoorbeeld de prachtige mantra hieronder)
Fase 3: Schilderen en schuren
En dan ontstaat er uit ál die verschillende bronnen op een gegeven moment een beeld. Dat beeld zit in mijn hoofd. Hoewel het altijd belangrijke elementen uit de traditionele manier van afbeelden bevat, maak ik er altijd mijn eigen versie van. Ik schilder bijvoorbeeld vaak portretten, waarbij alleen de buste en het gezicht van de god(in) in beeld komt. Ook laat ik de achtergrond meestal vrij simpel. Zo wordt je aandacht vooral getrokken naar de ogen, de blik.
Als ik een doek heb uitgezocht met ‘het juiste’ formaat, maak ik daar rechtstreeks in potlood de schets op. Wanneer die op een gegeven moment ‘klopt’, komt de eerste laag acrylverf daaroverheen. Tussen de schilderdagen door leg ik het doek een tijdje te rusten, liefst op een plek waar ik het niet zomaar kan zien. De volgende keer kijk ik er dan weer met een frisse blik naar.
Hoewel mijn schilderingen er vrij strak uitzien, voelt het oppervlak altijd hobbelig door de vele verflagen. Als het té gortig wordt, schuur ik gedeelten van het doek soms zelfs af tussendoor! Pas na een stuk twintig of dertig verflagen zijn de kleuren, de vlakken en de lijnen precies zoals ik dat wil.
Fase 4: De wereld in!
En dan is het schilderij klaar. Meestal is dat een beetje gek moment: zo lang met dit schilderij ‘geleefd’ en dan ineens zit het werk er op. Ik kijk altijd of er een goed moment is waarop ik het schilderij voor het eerst aan de wereld kan tonen; bijvoorbeeld in een retraite over de kwaliteiten van de god(in).
En dan, als laatste, legt Re-Art – een bedrijf dat is gespecialiseerd in kunstfotografie en reproductie – het beeld op zeer hoge resolutie vast. Met zo’n bestand kan ik van het schilderij bijvoorbeeld een mooie kunstkaart maken, of een giclee print in kleine oplage.
Dit maakt me heel gelukkig, omdat zo een veel grotere groep mensen mijn werk kan gebruiken om er een altaar mee te maken. En zo komt het uiteindelijk in een nieuwsbrief terecht. En wie weet wel een keer bij jou thuis…
