‘Ha, wat heerlijk voor je zeg, dat je lekker mag schilderen voor je werk’… hoor ik regelmatig.

Tuurlijk gaat het soms inderdaad heerlijk, maar het is – als ik eerlijk ben – net zo vaak geweldig frustrerend. Dan heb ik zin om de kwast in de hoek te smijten. ‘Tjemig, wat gaat het langzaam! Wanneer is de kleur nou eens gewoon precies goed? En de lijnen?!’

Het schilderen is ieder schilderij opnieuw een eenzaam proces. Soms wilde ik dat ik zangeres was: dan vertoon je je kunsten voor publiek en krijg je applaus (tenminste… als het goed is:-) Ik zit soms de hele dag alleen in mijn fijne maar kleine hokje te ploeteren.

Daarom heb ik het plan opgevat om via video iets vaker uit te reiken naar de wereld om me heen. Laatst zette ik mezelf voor het eerst in lange tijd weer eens neer voor de camera, om de video hieronder te maken. Daarin vertel ik waarom ik de Medicijn Boeddha schilder.

Met een onbedoeld bijkomend voordeel: ik zie nu ineens dat ik toch eigenlijk best lekker ben opgeschoten in de tussentijd!